قالب وبلاگ

بي تمريني باعث افت انعطاف پذيري عضلات پشت ران مي شود

بي تمريني باعث افت انعطاف پذيري عضلات پشت ران مي شود

نتايج يك پژوهش نشان داد: افزايش زمان بي تمريني باعث افت و ماندگاري انعطاف پذيري عضلات پشت ران يا همسترينگ (HMF) مي شود.

نرمين غني زاده حصار ، عضو هيات علمي دانشگاه اروميه در پژوهشي كه به بررسي ماندگاري انعطاف پذيري عضلات پشت راني اندام غالب وغيرغالب بعد از يك دوره تمرين كششي( متوالي- متناوب) پرداخته است. مي افزايد: ضرورت دستيابي به شيوه اي كه در كمترين زمان بيشترين انعطاف پذيري را در بافت ايجاد كند، به طوري كه بيشترين ماندگاري را داشته باشد ، از مهمترين مسايل توانبخشي و ورزشي است.

در اين پژوهش آمده است: امروزه تمرينات كششي به منظور بهبود انعطاف پذيري بخش مهمي ازهر فعاليت آمادگي جسماني است. بنابراين آگاهي از نحوه اجراي تمرينات كششي به طوريكه بيشترين ميزان بازدهي را دراجراي ورزشي ورزشكار داشته باشد ، در بررسي عملكردهاي ورزشي نقش اساسي دارد.

در اين بررسي، 45 نفر از دختران دانشجوي غير ورزشكار كه به طور تصادفي به سه گروه مساوي كنترل ( 15 نفر) تجربي يك ( 5 نفر) و تجربي دو ( 15 نفر) تقسيم شدند و سپس جهت اندازه گيري انعطاف پذيري عضلات پشت ران از چهار آزمون SLR- AKE- HJA- SRT استفاده و از طريق آزمون ها دامنه باز شدن مفصل زانو( AKE) و دامنه خم شدن مفصل ران ( SLR-SRT-HJA) به شيوه هاي مختلف تحت سنجش قرار گرفت و اندام غالب افراد از طريق نظر سنجي از آنها ثبت شد.

يافته هاي اين بررسي نشان داد كه ميزان كاهش امتيازات آزمون AKE-SLR-SRT و افزايش امتيازات آزمون HJA درگروههاي متوالي و متناوب درمقايسه با گروه كنترل ، بيان كننده تاثير سه هفته بي تمريني بر ميزان HMF است.

همچنين بر اساس نتايج اين پژوهش ، ميزان HMF در گروههاي متوالي و متناوب بعد از سه هفته بي تمريني تفاوت معني داري با ميزان HMF گروه كنترل در آزمونهاي ALR- AKE- HJA دارد.

اين يافته ها در خصوص تحقيقاتي است كه افزايش انعطاف پذيري عضلات همسترينگ را فقط منوط به انجام تمرينات كششي مي دانند.

بررسي اين نتايج مي افزايد: علاوه بر ميزان ماندگاري HMF اندام غالب در مقايسه با اندام غير غالب در هريك از گروههاي متوالي و متناوب تفاوت معني داري نداشته است، از طرفي همبستگي زيادي نيز بين ماندگاري HMF اندام غالب در هر سه گروه تحقيق وجود دارد.

گفتني است، تمرينات كششي، عضلات همسترينگ كوتاه را بلند يا سفتي آن را كم نمي كنند ، بلكه فقط تحمل كشش را تحت تاثير قرار مي دهند . به عبارت ديگر، افزايش HMF از افزايش در استقامت ( تحمل) كششي ناشي مي شود و با افزوده شدن زمان بي تمريني ميزان اين تحمل كمتر مي شود.

در ادامه نتايج اين تحقيق آمده است: با توجه به دقت آزمونهاي SLR- AKE- HJA در مقايسه با SRT در اندازه گيري ميزان HMF توصيه مي شود كه اين آزمون در مقايسه با SRT در اولويت قرار گيرند.

پژوهشگر در خاتمه پيشنهاد كرده است: نتايج اين تحقيق براي كلينيك هايي كه تمرينات كششي ايستا را به عنوان قسمتي از برنامه توانبخشي ضميمه مي كند، همچنين براي افرادي كه مي خواهند انعطاف پذيريشان را به منظور كاهش صدمات وبالا بردن كيفيت اجراي ورزشي بهبود بخشنده مفيد است.

*************************